คิดถึงดามพ์ ดัสกร

Aqua-ma-rine · 3 กรกฎาคม 2008

คิดถึงดามพ์ ดัสกร

“ดามพ์ เผด็จดัสกร” เป็นชื่อและนามสกุลจริงของ “ดามพ์ ดัสกร” ดาวร้ายที่มีผลงานด้านการแสดงภาพยนตร์กว่า ๓๐๐ เรื่อง แม้วัยจะล่วงเลยมากว่า ๖๐ ปีแล้ว แต่มาดของดาวร้ายไม่ได้ร่วงเลยตามวัยและวันเวลาที่ผ่านไป โดยทุกวันนี้เปิดสถาบันศาสตร์แห่งศิลปินระดับสากลชื่อว่า “โรงเรียนดามพ์ เผด็จดัสกร” เพื่อสร้างนักแสดงคุณภาพรุ่นใหม่ออกมา

ก่อนจะเข้าสู่วงการแสดงและเป็นดาวร้ายที่โด่งดัง ดามพ์ เล่าย้อนอดีตก่อนให้ฟังว่า เดิมทีนั้นมีความฝันที่จะเป็นพระเอก โดยมี มิตร ชัยบัญชา สมบัติ เมทะนี เป็นแบบอย่าง เพราะสมัยที่เป็นนักเรียนอยู่ที่ จ.ชุมพร นั้น ด้วยหน้าตาอันคมเข้ม ร่างกายกำยำ เวลาเดินไปไหนมาไหนใครๆ ก็จะทักทายว่า " พระเอกไปไหน "

คำพูดนี้เองที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจว่าต้องเป็นพระเอกให้ได้ โดยไม่ได้คิดเลยว่าจะมาเป็นดาวร้ายอันโด่งดัง แม้ ท่านมุ้ย-ม.จ.ชาตรีเฉลิม ยุคล จะเมตตาให้เล่นหนังเรื่อง “หญิงก็มีหัวใจ” โดยเล่นเป็นผู้ร้าย แต่ดามพ์กลับรู้สึกว่าบทผู้ร้ายเดินถือเป้ทหาร เดินตามหลังผู้ร้ายเฉลิมกรุง มันขัดกับความตั้งใจที่อยากเป็นพระเอก จึงบอกกับเพื่อนว่า “ได้รับบทเป็นผู้ร้ายขอกลับบ้านดีกว่า”

แต่เพื่อนพูดเตือนสติว่า “นี่มันเป็นจุดเริ่มต้นของการเข้าสู่วงการภาพยนตร์ การเป็นตัวเอกในเรื่องต้องเริ่มจากตัวประกอบก่อน” จึงกลับมาเล่นหนังต่อ ซึ่งหากวันนั้นถอดใจไม่ยอมแสดงก็คงจะไม่มีดาวร้ายที่ชื่อ ดามพ์ ดัสกร ในวันนี้อย่างแน่นอน “กูว่ามึงควรจะเป็นผู้ร้ายดีกว่า และกูจะปั้นมึงให้เป็นดาวร้ายที่คนเกลียดกันทั้งเมือง” นี่เป็นพูดของ ท่านมุ้ย-ม.จ.ชาตรีเฉลิม ยุคล ที่พูดไว้เมื่อครั้งเข้าสู่วงการใหม่ๆ กว่า ๓๐ ปีมาแล้ว แต่ยังคงก้องอยู่ในโสตประสาทของดามพ์อยู่ตลอดเวลา

“ปิง วัง ยม น่าน” เป็นหนังทีวีเรื่องเดียวที่ดามพ์ได้สวมบทเป็นพระเอก ได้แสดงเป็น ๑ ใน ๔ พระเอก ชื่อว่า น่าน สร้างโดย ชาตรี อินทรวิจิตร จากนั้นก็มาเล่นหนังใหญ่เรื่อง “สื่อกามเทพ” ก่อนที่จะมาเล่นหนังเรื่อง “มันมากับความมืด” โดยมี สรพงษ์ ชาตรี แสดงเป็นพระเอกเรื่องแรก ส่วนหนังเรื่อง “ทองภาค ๑” ของ ฉลอง ภักดีวิจิตร ถือเป็นหนังเรื่องที่ทำให้มารับบทบาทผู้ร้ายตลอดกาล

อย่างไรก็ตาม เมื่อได้รับบทดาวร้ายอย่างเต็มตัวแล้ว ดามพ์กลับรู้สึกว่า การเป็นดาวร้ายดีกว่าเป็นพระเอก โดยเขาให้เหตุผลว่า พระเอกถ่ายหนังได้ครั้งละเรื่อง และหนังแต่ละเรื่องส่วนใหญ่จะมีเพียงคนเดียว แต่ดาวร้ายเรื่องเดียวมีหลายคน จึงทำให้ได้เล่นหนังกับพระเอกเกือบทุกเรื่อง

ทั้งนี้ ดามพ์พูดถึงบทบาทของการเป็นดาวร้ายไว้อย่างน่าคิดว่า “ผมตายมานับครั้งไม่ถ้วน บทตายเป็นบทประทับใจของผม ผมสมควรตายด้วยทุกเรื่อง ถ้าเล่นหนังเรื่องไหนแล้วผมไม่ถูกฆ่าตาย ผมว่ามันไม่มัน เพราะก่อนตายผมไปสร้างความโหดร้าย อัปยศอดสู สร้างความฉิบหาย เลวระยำ ให้ฝ่ายตรงกันข้าม

ผมไม่คิดว่าบทตายที่ได้รับจะเป็นเรื่องอัปมงคล ความตายของตัวร้าย เป็นบทสรุปของคนทำกรรมชั่ว ซึ่งเป็นไปตามหลักของพระพุทธศาสนา ที่ว่า กรรมตามสนอง และทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ใครทำกรรมอย่างใดไว้ย่อมได้รับกรรมอย่างนั้น”

ช่วงหนึ่งของชีวิต ดามพ์เข้าไปศึกษาวิถีชีวิตของผู้ร้ายจริงๆ ที่เรือนจำบางขวาง จ.นนทบุรี ถึง ๕ ปี ระหว่างนั้นทำให้เขาหวนคิดได้ว่าครั้งหนึ่งเคยพรากลูกนกมาขังในกรง บางตัวก็ตายคากรง การเข้าคุกไม่ใช่เรื่องร้ายเสียทั้งหมด อย่างน้อยก็ทำให้หยุดทบทวนชีวิตที่ผ่านมา มีสมาธิในการท่องคาถาชินบัญชร และได้ท่องมากว่า ๒๐ ปีแล้ว

ดามพ์ บอกด้วยว่า สิ่งที่มีค่ามากที่สุด ซึ่งถ้าไม่ติดคุกคงไม่ได้มา คือ ประวัติของ ดาวร้ายตัวจริง ผู้เคยก่อคดีอุกฉกรรจ์ ถึงกับต้องประหารชีวิตมาหลายสิบคดี เช่น เล็ก นกใน สุรชัย แซ่ด่าน สมาน วันเนา คดีปล้นธนาคาร ๙ ล้านที่ จ.สระบุรี

โดยคุยกับเจ้าของเรื่องได้เขียนและมอบลิขสิทธิ์ให้ ส่วนคดีที่เสียดายมากที่สุดคือ คดีไอ้ม้า ซาดิสต์ เขาถูกประหารชีวิตก่อนเข้าคุกเพียงไม่กี่วัน ถ้าเข้าไปก่อนหน้านั้นคงได้ประวัติของ ไอ้ม้า ซาดิสต์ ซึ่งมีความตั้งใจว่าจะเอาประวัติของดาวร้ายตัวจริงคนนี้มาสร้างเป็นภาพยนตร์

0 เรื่อง / ภาพ ไตรเทพ ไกรงู 0

Aqua-ma-rine · 3 กรกฎาคม 2008

ลุงดามพ์ เป็นตัวโกงที่ดังระเบิดเถิดเทิง ยุคหนังไทยนิยม รัวปืนกลระเบิดภูเขาเผากระท่อม

ยุคที่ ร้อยตำรวจเอก ชอบปลอมตัวไปสั่งนมสดกิน ในร้านอาโกที่มีลูกสาวสวย แล้วโดนนักเลงภูธรหาเรื่องเอานมสาดหน้า ก่อนจะชกต่อยกันอย่างเมามัน

ยุคที่ เจ้าพ่อชอบถือแก้วบรั่นดีใส่เสื้อคลุมเต็มยศ ลงไปยืนแช่ในสระว่ายน้ำ รายรอบด้วยผู้หญิงหุ่นสะบึมเป็นสิบ

ยุคที่ ตัวโกงชอบทำตาเหลือกพร้อมกับแหงนหน้าหัวเราะฉากละหลายๆ หน โดยไม่มีเหตุผล